Najczęstsze choroby u Shih Tzu

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy
W przebiegu tej choroby dochodzi do zniszczenia gruczołu tarczowego (tarczycy) przez autoprzeciwciała, wytwarzane w organizmie zwierzęcia. Objawy to wypadanie włosa, sucha, łuskowata skóra i utrata wagi. Choroba ta występuje u wszystkich ras tybetańskich, częściowo uwarunkowana genetycznie.
Atopowe zapalenie skóry
U Shih-Tzu częściej niż przeciętnie zdarza się atopowe zapalenie skóry, spowodowane nadwrażliwością na czynniki zewnętrzne. Objawami są ostre swędzenie często połączone z wyciekiem wydzieliny z nosa, ocieranie pyszczka o dywan, łzawienie, wylizywanie łap i wydrapywanie włosa. Skóra jest ciepła i zaczerwieniona. Może być też uwarunkowane genetycznie. Konieczne jest przeprowadzenie testów, by ustalić, jaki alergen powoduje atak choroby, a następnie eliminacja alergenu z otoczenia psa.
Choroby oczu
Katarakta (zaćma) polega na zmętnieniu, a skutkiem tego jest nieprzezierność soczewki oka. Przyczynami mogą być choroby metaboliczne, zatrucia, urazy, które grożą Shih-Tzu, rasie o dużych, lekko wypukłych oczach. Może być też uwarunkowane genetycznie.
Przetrwała błona szczenięca (PPM-persistent pupillary membrane)
W okresie rozwoju płodowego źrenica szczenięcia pokryta jest warstwą przeźroczystej tkanki. Czasami zachowuje się ona u psów dorosłych co może być uwarunkowane genetycznie. Nie powoduje poważnych objawów chorobowych.
Dwurzędowość rzęs
Prowadzi do podrażnienia i zapalenia rogówki, toteż dodatkowy rząd rzęs trzeba usunąć. U Shih-Tzu podrażnienie rogówki może być skutkiem wchodzących do oczu włosów, porastających głowę. Zapobiegają temu zwyczajowo stosowane fryzury.
Entropium
Jest to podwinięcie brzegu powiek tak, że rzęsy drażnią gałkę oczną. Zazwyczaj jest to cecha wrodzona i wymaga interwencji chirurgicznej. Psy z entropium nie powinny być używane w hodowli, bo najprawdopodobniej przekażą tę wadę potomstwu.
Niedoczynność nadnerczy
Objawy to osowiałość, osłabienie, suchość i wypadanie włosa, z czasem dochodzi do odwodnienia organizmu i upośledzenia czynności nerek. W ciężkim przebiegu choroba jest groźna dla życia.
Niedrożność kanalika łzowego
Skutkiem tego łzy bezustannie wyciekają z oczu, powodując bardzo szpecące, zwłaszcza u jasno umaszczonych psów, zacieki. Najczęściej wystarczy fachowe przepłukanie, aby usunąć przyczynę niedrożności. W cięższych przypadkach możliwe leczenie chirurgiczne.
Choroby serca
Czyli niedorozwój zastawki trójdzielnej. Objawy są nieswoiste – apatia, brak apetytu i utrata wagi, ponadto szmery w sercu podczas badania. Prowadzi do śmierci z wyniszczenia i osłabienia.
Niewydolność nerek
Opisano jej rodzinne występowanie w USA. Spowodowana jest niedostatecznym rozwojem tkanki miąższowej nerek. Objawy, występujące już u szczeniąt, to nadmierne picie i częste oddawanie moczu. Rokowanie jest niepomyślne, choroba nieuchronnie prowadzi do śmierci.
Pływające szczenięta
U szczeniąt tych przy wstawaniu na tylne nogi rozjeżdżają się one na boki. Wada ta uwarunkowana jest genetycznie. Z czasem szczenięta chodzą normalnie, ale następuje to znacznie później, niż powinno.
Rozszczep podniebienia
Spowodowane jest niepełnym rozwojem kości podniebienia. Szczenię ma trudności ze ssaniem i przełykaniem pokarmu, trzeba je dokarmiać sztucznie. Wadę można operować, ale psy takie wyklucza się z hodowli.
Udar cieplny
Zagraża Shih-Tzu z powodu ich krótkich pyszczków. W upalne dni należy unikać dłuższych spacerów i forsownych ćwiczeń i ani na chwilę nie zostawiać psa w samochodzie. Objawia się szybkim i głośnym oddechem, często wymiotami. Psa należy natychmiast ochłodzić, zanurzając go w zimnej wodzie, albo zrobić mu zimną lewatywę.
Wypadnięcie dysku
Shih-Tzu jest psem o wydłużonej sylwetce i dość ciężkim, toteż potencjalnie bardziej, niż inne, krótsze i/lub lżejsze psy, narażony jest na wypadnięcie dysku. Hodowcy radzą więc, aby nie uczyć psa na siłę niepotrzebnych sztuczek, takich jak służenie czy proszenie na tylnych łapkach.
Zwichnięcie rzepki kolanowej
Rzepka to niewielka kość w stawie kolanowym, której przesunięcie powoduje kulawiznę. Wada ta występuje u niemal wszystkich małych ras i niemal na pewno uwarunkowana jest genetycznie. Najprawdopodobniej jest to cecha ilościowa, uwarunkowana przez dużą liczbę genów.
Zwężenie nozdrzy
W cięższych przypadkach widoczna jest tuż po urodzeniu i połączona z deformacją nosa. Szczeniak nie jest w stanie oddychać przez nos, nie ssie i ciągle piszczy. Jeśli karmić go sondą i trzymać w cieple, to w ciągu mniej więcej dwóch tygodni zagrożenie dla życia mija, a nos wraca do prawie prawidłowego kształtu po kilku miesiącach. Pies ma jednak stałe trudności z oddychaniem. W innej postaci tej wady nozdrza mają normalną szerokość po urodzeniu, a zwężają się około siódmego – ósmego tygodnia. Normalną szerokość odzyskują przy wymianie zębów.